-
Kto wysyła kasety czyli jak działa „ukryte” – nieświadome?
Olga Pilinow opisywała zmaganie naporu nieświadomych treści, które
„dążą” do bycia jawnymi (kasety wideo) i innej naszej części,
która nie chce ich dopuścić, boi się ich, nie chce przeżywać
uczuć z nimi związanych, w tym przypadku poczucia winy.
- Co jest ukryte? – w dyskusji widzowie wspomnieli kilka obszarów – wyparta przez Georges’a dziecięca historia związana z Majidem, ale też dom rodzinny bohatera i to, jak rodzice radzili (nie radzili) sobie z uczuciami rywalizacyjnymi syna, z realną utratą rodziców, przeżywaną przez Majida, z usytuowaniem się wobec ówczesnej historii Francji – masakra Algierczyków w 1961 roku i problem stosunku do imigrantów; w filmie nie poznajemy ojca Georges’a, jest tylko pusty fotel – to rodzi pytanie o ojca i jego relację z synem; jeszcze inny poziom to obecna rodzina bohatera i jego relacje żoną – „bez dotyku” i z własnym synem.
- Dlaczego Georges nie pamięta? – być może niestykanie się z trudnymi uczuciami było głównym sposobem radzenia sobie z nimi w rodzinie Georges’a – matka opowiada, jak przełącza kanały telewizora, kiedy coś ją zdenerwuje, bohater również dosłownie „wycina” – montuje programy, usuwając trudniejsze, bardziej monotonne kawałki, na rzecz treści lżejszych. Podobnie radzi sobie z treściami we własnym życiu.
- Jakie uczucia budzi w nas film? – jeśli lęk i odrazę, a wydaje się, że Haneke udało się wzbudzić te uczucia w widzu mistrzowsko, to jest to dobra ilustracja uczuć, które budzą w nas nasze własne wyparte treści; widzowie podkreślali też, że gatunkowo "Ukryte" jest zbudowane jak horror, co może odsyłać do myśli o horrorze, jakim jest dla dziecka utrata rodziców, czy o horrorze, jaki przeżywamy, kiedy powraca to, co wyparte i co odczuwamy jako obce i odrażające; tu też temat Innego (imigranta, Żyda etc.), w którym widzimy to, czego boimy się widzieć w sobie.
- Wreszcie – jak można rozumieć ostatnią scenę filmu – co syn Majida mówi do syna Georges’a? Czy kolejnemu pokoleniu uda się poradzić sobie z traumą rodziców?
- Co jest ukryte? – w dyskusji widzowie wspomnieli kilka obszarów – wyparta przez Georges’a dziecięca historia związana z Majidem, ale też dom rodzinny bohatera i to, jak rodzice radzili (nie radzili) sobie z uczuciami rywalizacyjnymi syna, z realną utratą rodziców, przeżywaną przez Majida, z usytuowaniem się wobec ówczesnej historii Francji – masakra Algierczyków w 1961 roku i problem stosunku do imigrantów; w filmie nie poznajemy ojca Georges’a, jest tylko pusty fotel – to rodzi pytanie o ojca i jego relację z synem; jeszcze inny poziom to obecna rodzina bohatera i jego relacje żoną – „bez dotyku” i z własnym synem.
- Dlaczego Georges nie pamięta? – być może niestykanie się z trudnymi uczuciami było głównym sposobem radzenia sobie z nimi w rodzinie Georges’a – matka opowiada, jak przełącza kanały telewizora, kiedy coś ją zdenerwuje, bohater również dosłownie „wycina” – montuje programy, usuwając trudniejsze, bardziej monotonne kawałki, na rzecz treści lżejszych. Podobnie radzi sobie z treściami we własnym życiu.
- Jakie uczucia budzi w nas film? – jeśli lęk i odrazę, a wydaje się, że Haneke udało się wzbudzić te uczucia w widzu mistrzowsko, to jest to dobra ilustracja uczuć, które budzą w nas nasze własne wyparte treści; widzowie podkreślali też, że gatunkowo "Ukryte" jest zbudowane jak horror, co może odsyłać do myśli o horrorze, jakim jest dla dziecka utrata rodziców, czy o horrorze, jaki przeżywamy, kiedy powraca to, co wyparte i co odczuwamy jako obce i odrażające; tu też temat Innego (imigranta, Żyda etc.), w którym widzimy to, czego boimy się widzieć w sobie.
- Wreszcie – jak można rozumieć ostatnią scenę filmu – co syn Majida mówi do syna Georges’a? Czy kolejnemu pokoleniu uda się poradzić sobie z traumą rodziców?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz